فرایند تعاملی یاددهی و یادگیری بر مشارکت فعال معلم و دانش آموز استوار است. ارتباط کلامی در این فرایند، دو سویه است: معلم تدریس می کند و دانش آموز می پرسد. بر پایه اخلاق معلمی، سؤال کردن حق دانش آموز است و ارائه پاسخ وظیفه معلم. گوناگونی پرسش ها، از حیث شیوه طرح پرسش و انگیزه آن، ارائه پاسخ را در موارد فراوانی مشکل می نماید.
سؤال در شرایط طبیعی برای برطرف شدن ابهام و روشن شدن مطلب به میان می آید، تا معلم بحث را تکرار و یا توضیح را افزون تر کند. گاهی کنجکاوی دانش آموز، او را گامی جلوتر می برد. وی برای درخواست دلیل استوارتر و یا طلب دانش و اطلاعات بیشتر، چون و چرا می کند و در پس توضیح، سؤال بیشتر به میان می آید. طرح این سؤال ها نشانه اثربخشی کلاس است و معلم را برای تحلیل بیشتر بر سر ذوق می آورد.